Monday, March 18, 2013
ေကာင္းကင္တမန္ႏွင့္နပန္းလံု
(အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာအဖိုးအခေ
ယာကုပ္ဟာ ခါရန္ၿမိဳ႕မွာေနထိုင္စဥ္ လာဗန္ရဲ႕ သမီးရာေခလကို သူရဲ႕ဇနီးျဖစ္ေစလိုေသာဆႏၵ ႀကီးမားလာခဲ႔တယ္။ ဒါနဲ႔သူက လာဗန္ကို “ရာေခလႏွင့္ ေပးစားမည္ဆိုပါက ခုနစ္ႏွစ္ အေစခံပါမည္” ဟုဆိုတယ္။ လာဗန္ကလည္း သေဘာတူလိုက္တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ မဂၤလာေဆာင္မည့္ေန႔သို႔ ေရာက္လာေသာအခါ သတို႔သမီးကို ယာကုပ္ရိွရာသို႔ ေဆာင္ယူလာခဲ႔တယ္။ အဲဒီေဒသရဲ႕ ထံုးစံရိွတဲ႔အတိုင္း သတို႔သမီးရဲ႕ မ်က္ႏွာကို မေပၚလြင္ေအာင္ ပဝါအထူႀကီး အုပ္ထားရေလ႔ရိွတယ္။ လက္ထပ္ၿပီးလို႔ ပဝါကို ဖြင့္ၾကည့္တဲ႔အခါမွာ သတို႔သမီးဟာ သူခ်စ္တဲ႔ ရာေခလမဟုတ္ဘဲ သူလံုးဝ မႏွစ္သက္တဲ႔ ရာေခလရဲ႕ အစ္မျဖစ္သူ ေလအာ ျဖစ္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။
လွည့္စားခံလိုက္ရတဲ႔အတြက္ ယာကုပ္ဟာ အလြန္ပဲ စိတ္ပ်က္ဝမ္းနည္းသြားခဲ႔တယ္
ယာကုပ္ဟာ သူ႔ရဲ႕ ဦးေလးျဖစ္သူ လာဗန္ထံမွာ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ အေစခံၿပီးတဲ႔အခါမွာေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ပစၥည္းဥစၥာႏွင့္ တကြ မိသားစုမ်ားကို စုစည္းၿပီး ခါရန္ၿမိဳ႕ကေန ျပန္လည္ ထြက္ခြာဖို႔ ျပင္ဆင္ေတာ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ မူရင္း ေနရပ္ျဖစ္တဲ႔ ခါနန္ျပည္ကို ျပန္လာရာလမ္းမွာ သူ႔အတြက္ အလြန္ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္စရာသတ
အဲဒီညမွာပဲ ယာကုပ္ဟာ သူ႔ရဲ႕မိသားစုကို ေခ်ာင္းတစ္ဖက္ကို ကူးေစၿပီး၊ သူကေတာ့ ဆုေတာင္းဖို႔အတြက္ ေနရစ္ခဲ႔တယ္။ သူတစ္ေယာက္တည္း ရိွေနစဥ္မွာ လူတစ္ေယာက္က သူ႔ကို ခ်ည္ေႏွာင္ထားတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ ဒါနဲ႔ ယာကုပ္ဟာ အဲဒီလူစိမ္းကို မနက္ေရာက္သည္အထိ ျပန္လွန္ နပန္းလံုးခဲ႔တယ္။ ထိုသူစိမ္းဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေကာင္းကင္တမန္ေတာ္ျဖစ္ေနတယ္
ဣသေရလနဲ႔ ဧေသာ ဆံုေတြ႔တဲ႔အခါမွာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုးဟာ စိတ္ဝမ္းမကြဲဘဲ ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ခဲ႔ၾကတယ္။
ကမၻာဦးက်မ္း ၂၉း၁၅-၃၅၊ ၃၀၊ ၃၁၊ ၃၂၊ ၃၃း၁-၁၆
“ထာဝရဘုရားသည္ ေျဖာင့္မတ္ေသာသူတို႔ကို ၾကည့္႐ႈေတာ္မူ၏။ သူတို႔ ေအာ္ဟစ္သံကိုလည္း နားေထာင္ေတာ္မူ၏။” - ဆာလံ ၃၄း၁၅
(အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာအဖိုးအခေ
ယာကုပ္ဟာ ခါရန္ၿမိဳ႕မွာေနထိုင္စဥ္ လာဗန္ရဲ႕ သမီးရာေခလကို သူရဲ႕ဇနီးျဖစ္ေစလိုေသာဆႏၵ ႀကီးမားလာခဲ႔တယ္။ ဒါနဲ႔သူက လာဗန္ကို “ရာေခလႏွင့္ ေပးစားမည္ဆိုပါက ခုနစ္ႏွစ္ အေစခံပါမည္” ဟုဆိုတယ္။ လာဗန္ကလည္း သေဘာတူလိုက္တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ မဂၤလာေဆာင္မည့္ေန႔သို႔ ေရာက္လာေသာအခါ သတို႔သမီးကို ယာကုပ္ရိွရာသို႔ ေဆာင္ယူလာခဲ႔တယ္။ အဲဒီေဒသရဲ႕ ထံုးစံရိွတဲ႔အတိုင္း သတို႔သမီးရဲ႕ မ်က္ႏွာကို မေပၚလြင္ေအာင္ ပဝါအထူႀကီး အုပ္ထားရေလ႔ရိွတယ္။ လက္ထပ္ၿပီးလို႔ ပဝါကို ဖြင့္ၾကည့္တဲ႔အခါမွာ သတို႔သမီးဟာ သူခ်စ္တဲ႔ ရာေခလမဟုတ္ဘဲ သူလံုးဝ မႏွစ္သက္တဲ႔ ရာေခလရဲ႕ အစ္မျဖစ္သူ ေလအာ ျဖစ္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။
လွည့္စားခံလိုက္ရတဲ႔အတြက္ ယာကုပ္ဟာ အလြန္ပဲ စိတ္ပ်က္ဝမ္းနည္းသြားခဲ႔တယ္
ယာကုပ္ဟာ သူ႔ရဲ႕ ဦးေလးျဖစ္သူ လာဗန္ထံမွာ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ အေစခံၿပီးတဲ႔အခါမွာေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ပစၥည္းဥစၥာႏွင့္ တကြ မိသားစုမ်ားကို စုစည္းၿပီး ခါရန္ၿမိဳ႕ကေန ျပန္လည္ ထြက္ခြာဖို႔ ျပင္ဆင္ေတာ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ မူရင္း ေနရပ္ျဖစ္တဲ႔ ခါနန္ျပည္ကို ျပန္လာရာလမ္းမွာ သူ႔အတြက္ အလြန္ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္စရာသတ
အဲဒီညမွာပဲ ယာကုပ္ဟာ သူ႔ရဲ႕မိသားစုကို ေခ်ာင္းတစ္ဖက္ကို ကူးေစၿပီး၊ သူကေတာ့ ဆုေတာင္းဖို႔အတြက္ ေနရစ္ခဲ႔တယ္။ သူတစ္ေယာက္တည္း ရိွေနစဥ္မွာ လူတစ္ေယာက္က သူ႔ကို ခ်ည္ေႏွာင္ထားတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ ဒါနဲ႔ ယာကုပ္ဟာ အဲဒီလူစိမ္းကို မနက္ေရာက္သည္အထိ ျပန္လွန္ နပန္းလံုးခဲ႔တယ္။ ထိုသူစိမ္းဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေကာင္းကင္တမန္ေတာ္ျဖစ္ေနတယ္
ဣသေရလနဲ႔ ဧေသာ ဆံုေတြ႔တဲ႔အခါမွာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုးဟာ စိတ္ဝမ္းမကြဲဘဲ ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ခဲ႔ၾကတယ္။
ကမၻာဦးက်မ္း ၂၉း၁၅-၃၅၊ ၃၀၊ ၃၁၊ ၃၂၊ ၃၃း၁-၁၆
“ထာဝရဘုရားသည္ ေျဖာင့္မတ္ေသာသူတို႔ကို ၾကည့္႐ႈေတာ္မူ၏။ သူတို႔ ေအာ္ဟစ္သံကိုလည္း နားေထာင္ေတာ္မူ၏။” - ဆာလံ ၃၄း၁၅
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment