သမၼာက်မ္းစာမွ လက္ေရြးစင္ ပံုဝတၳဳ (၅)

ဗာဗုလုန္ရဲတိုက္ႀကီး
(ဘာသာစကားကြဲျပားျခားနားရာ အစအဦး)

ဘုရားသခင္ဆံုးမေတာ္မူေသာ ေရလႊမ္းမိုးမႈႀကီးၿပီး ဆံုးသြား သည့္ေနာက္ပိုင္း ႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာေသာ အခါ ထိုအျဖစ္အပ်က္သည္ ေနာဧ၏ သားသမီးတို႔ စိတ္ထဲတြင္ ေမ႔ေမ႔ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္လာခဲ႔တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ မိသားစုမ်ားဟာလည္း ကမၻာေျမေပၚတြင္ အလြန္ပဲ ပြားမ်ားလာခဲ႔တယ္။ ဒါေပမယ္႔ သူတို႔ေတြရဲ႕ စိတ္ႏွလံုး အၾကံအစည္မ်ားဟာ တဖန္ ဆိုးညစ္လာခဲ႔ၾကျပန္တယ္။

လူမ်ားတို႔သည္ ခရီးသြားလာရင္း အေရွ႕အရပ္ရိွ ေျမညီရာအရပ္ကို ေတြ႔ရိွခဲ႔ၾကတယ္။ ထိုအခ်ိန္က လူမ်ားတို႔ဟာ ဘာသာစကားတစ္မ်ဳိးတည္းကိုသာ ေျပာဆို သံုးစြဲၾကတဲ႔ကာလျဖစ္တယ္။ သူတို႔ဟာ အခ်င္းခ်င္း တိုင္ပင္ၾကတယ္။ “လာၾက၊ ေျမႀကီးတျပင္လံုး၌ အရပ္ရပ္ကြဲျပားမည္ကို စိုးရိမ္၍ ၿမိဳ႕ကိုလည္းေကာင္း၊ မိုဃ္းေကာင္းကင္သို႔ မွီရေသာ ရဲတိုက္ကိုလည္းေကာင္း တည္လုပ္သျဖင့္ ေက်ာ္ေစာကိတၱိရိွေစျခင္းငွာ ျပဳၾကကုန္အံ႔” ဟု ေျပာဆိုၾကတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ဟာ ရဲတိုက္ႀကီးႏွင့္တကြ ေမွ်ာ္စင္ကို စတင္ေဆာက္လုပ္ၾကတယ္။ သူတို႔ျပဳေသာအရာကို ၾကည့္႐ႈဖို႔အတြက္ ဘုရားသခင္သည္ ေကာင္းကင္ဘံုမွ ဆင္းသက္ေတာ္မူတယ္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ ျပဳေသာအမႈသည္ ထာဝရအရွင္ ဘုရားသခင္၏ စိတ္ေတာ္ကို ႀကီးမားစြာ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစခဲ႔တယ္။

ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္က သူတို႔ရဲ႕ လွ်ာကို သူတို႔တစ္ခါမွ် မေျပာဘူးေသာ ဘာသာစကားမ်ားကို ေျပာေစျခင္းျဖင့္ ဘာသာစကားေပါင္းစံု ကြဲျပားေစခဲ႔တယ္။

ရဲတိုက္ႀကီးႏွင့္တကြ ေမွ်ာ္စင္ကို ေဆာက္လုပ္သူတို႔ဟာ ဆက္လက္တည္ေဆာက္ဖို႔ မတတ္ႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။ အေၾကာင္းကေတာ့ သူတို႔ဟာ တစ္ေယာက္စကား တစ္ေယာက္ နားမလည္ၾကေတာ့တဲ႔အတြက္ ျဖစ္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ရဲတိုက္ႀကီး ေဆာက္လုပ္ျခင္းကို ရပ္ဆိုင္းရၿပီး သူတို႔ေတြဟာလည္း ဘာသာစကားတူရာ အစုစုဖြဲ႔ၿပီး အရပ္ရပ္ကို ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ၾကေတာ့တယ္။ အဲ႔ဒီလက္စမသတ္ရတဲ႔ ရဲတိုက္ႀကီးရဲ႕ နာမည္ကေတာ့ ဗာဗုလုန္ျဖစ္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ႐ႈပ္ေထြးျခင္းျဖစ္တယ္။

အခ်ိန္ကာလ တျဖည္းျဖည္းၾကာလာတဲ႔အခါမွာေတာ့ လူေတြဟာ သစ္ပင္၊ ေက်ာက္တံုးတို႔ကို နတ္ဘုရားမ်ားဟု ယူဆကာ ကိုးကြယ္ပူေဇာ္လာၾကတယ္။ သူတို႔က ဒီနတ္ဘုရားေတြဟာ သူတို႔ ဆုေတာင္းသံေတြကို နားေထာင္ၿပီး သူတို႔ကို ကူညီမစလိမ္႔မယ္လို႔ ထင္ထားၾကတယ္။ ဒီလူေတြဟာ စစ္မွန္ေသာဘုရားကို မသိၾကဘူး။ ဆိုးညစ္ေသာအမႈမ်ားစြာကိုလည္း က်ဴးလြန္ေလ႔ရိွတယ္။

သို႔ေသာ္ သူတို႔နဲ႔ျခားနားတဲ႔ ဥရၿမိဳ႕သားတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ဘုရားသခင္ ေတြ႔ထားတယ္။ သူ႔ရဲ႕နာမည္က အာျဗံျဖစ္ၿပီး၊ ဘုရားသခင္ကိုသာ ကိုးကြယ္ဝတ္ျပဳေလ႔ရိွသူျဖစ္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဆုိးညစ္သူေတြ ျပည့္ႏွက္ေနေပမယ္႔လည္း ဘုရားသခင္ရဲ႕ စကားကိုသာ အျမဲတမ္း နားေထာင္ေလ႔ရိွသူျဖစ္တယ္။ “ထာဝရဘုရားသည္လည္း အာျဗံကိုေခၚေတာ္မူ၍၊ သင္၏ျပည္ႏွင့္တကြ အမ်ဳိးသားခ်င္းေပါက္ေဖာ္မ်ားထဲက ထြက္ၿပီးလွ်င္၊ ငါျပလတၱံ႔ေသာျပည္သို႔သြားေလာ့။ ငါ ေကာင္းႀကီးေပး၍ သင္၏နာမကို ႀကီးျမတ္ေစမည္။ သင့္အားျဖင့္လည္း လူမ်ဳိးအေပါင္းတို႔ ေကာင္းႀကီးမဂၤလာကို ခံၾကရလိမ္႔မည္။” ဟု မိန္႔ေတာ္မူတယ္။ အာျဗံသည္ ဘာမွ်ေရေရရာရာသေဘာေပါက္နားလည္ျခင္း မရိွေသာ္လည္း ဘုရားသခင္၏ စကားကို နားေထာင္ခဲ႔တယ္။
ကမၻာဦးက်မ္း ၁၀၊ ၁၁း၁-၉

“လက္႐ံုးေတာ္အားျဖင့္ တန္ခိုးကို ျပေတာ္မူၿပီ။ မာနေထာင္လႊားေသာသူတို႔ကို ကြဲလြင့္ေစေတာ္မူၿပီ။” - လုကာ ၁း၅၁