သမၼာက်မ္းစာမွ လက္ေရြးစင္ ပံုဝတၳဳ (၁၄)

ႏိုင္းျမစ္ထဲကေမာေရွ
(က်ဴပင္မ်ားၾကားကပုခက္တစ္လံုး)

ေယာသပ္၏ လက္ထက္တြင္ အီဂ်စ္ျပည္သူျပည္သားမ်ားက အစၥေရးလ္လူမ်ဳိးမ်ား ကို ၾကင္နာစြာ ဆက္ဆံခဲ႔ၾကတယ္။ ေယာသပ္ ကြယ္လြန္ၿပီး ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေသာအခါမွာ ေယာသပ္ကို မသိေသာ ဘုရင္တစ္ပါးး ေပၚထြန္းလာခဲ႔တယ္။ ထိုဘုရင္က အစၥေရးလ္လူမ်ဳိးမ်ားကို ၾကပ္တည္းစြာ ဖိႏွိပ္ဖို႔နဲ႔ အီဂ်စ္ျပည္အတြက္ အလုပ္လုပ္ခိုင္းဖို႔ ဆႏၵရိွလာခဲ႔တယ္။ သူက အစၥေရးလ္လူမ်ဳိးေတြ အလြန္မ်ားျပားလာၿပီး အင္အား ေတာင့္တင္းလာမွာကို ေၾကာက္ရြံ႕ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစၥေရးလ္လူမ်ဳိးေတြထဲမွာ ေယာက်္ားေလးေမြးရင္ အကုန္သတ္ပစ္ရမည္ဟု အမိန္႔ထုတ္ျပန္ခဲ႔တယ္။

ဒီလိုအေရးေပၚကာလမွာပဲ အစၥေရးလ္မိသားစုတစ္စုမွာ အလြန္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ သားေယာက်္ားေလးတစ္ဦးကို ေမြးဖြားခဲ႔တယ္။ သူ႔ရဲ႕မိခင္ဟာ တစ္ခဏတာေတာ့ သူ႔ကို ဖြက္ထားႏိုင္ေပမယ္႔ ေရရွည္မွာ သူမဟာ တျခားနည္းလမ္းေတြကို စဥ္းစားၿပီး သူမရဲ႕ ဆူဆူညံညံလုပ္တတ္ေသာ ကေလးကို အီဂ်စ္လူေတြ လက္ထဲက ကယ္တင္ဖို႔ အစီအစဥ္ေတြ ခ်မွတ္ရေတာ့မွာ ျဖစ္တယ္။ ဘုရားသခင္က တစ္ခုခုကိုေတာ့ ျပင္ဆင္ေပးမွာပဲလို႔ သူမ ယံုၾကည္တယ္။

သူမဟာ ဂမာကိုင္းပင္နဲ႔ ပုခက္ကို ယက္လုပ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေရလံုေအာင္ ေရညိႇ၊ သစ္ေစးတို႔နဲ႔ သုတ္လိမ္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကေလးကို ပုခက္ထဲမွာ ထည့္ၿပီး ျမစ္တစ္ဘက္စြန္း ကိုင္းေတာထဲမွာ ဝွက္ထားလိုက္တယ္။ သူမရဲ႕ (၁၂) ႏွစ္အရြယ္ သမီးျဖစ္သူ မိရအံကိုလည္း ကေလးနဲ႔ မနီးမေဝးမွာ ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ တာဝန္ေပးထားခဲ႔တယ္။

မၾကာခင္မွာပဲ ဖာေရာဘုရင္ရဲ႕ သမီးေတာ္ဟာ ေရခ်ဳိးဖို႔အတြက္ သူမ အေႁခြအရံတစ္စုႏွင့္ ေရာက္လာတယ္။ သူတို႔ဟာ ပုခက္ကို ျမင္ေတြ႔သြားၾကတယ္။ ဖာေရာဘုရင္၏ သမီးေတာ္ ျဖစ္သူ မင္းသမီးဟာ အေစခံတစ္ေယာက္ကို လႊတ္ၿပီး ပုခက္ကို ယူေစတယ္။ ပုခက္ကို ဖြင့္လိုက္တဲ႔အခါမွာေတာ့ ကေလးငယ္ဟာ ခ်စ္စဖြယ္ ငိုေႂကြးေနတာ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ “ဤသူငယ္သည္ အစၥေရးလ္လူမ်ဳိး ျဖစ္လိမ္႔မည္” ဟု မင္းသမီးက အံ႔ၾသစြာ ေရရြတ္တယ္။ သူမဟာ တခဏခ်င္းမွာပဲ ကေလးငယ္ကို အလြန္ခ်စ္ခင္သြားခဲ႔တယ္။

ထိုအခါ ကေလးငယ္အား ေစာင့္ၾကည့္ရန္တာဝန္ေပးချင္း ခံရေသာ အစ္မျဖစ္သူကလည္း ကေလးအတြက္ အစၥေရးလ္ အမ်ဳိးသမီးကေလးထိန္းတစ္ဦး ရွာေဖြေပးရန္ အလိုရိွ မရိွ ေမးေလွ်ာက္ရာ၊ မင္းသမီးက သေဘာတူ ခြင့္ျပဳခဲ႔တယ္။ ထိုအခါ သူမသည္ အိမ္သို႔ျပန္၍ သူမ၏ မိခင္ျဖစ္သူအား ေဆာင္ယူခဲ႔တယ္။

သူမ ၏ မိခင္ေရာက္ရိွလာေသာအခါ ဖာေရာဘုရင္၏ သမီးေတာ္က “ဤသူငယ္ကို ယူသြား၍ ငါ႔ဖို႔ထိန္းေလာ့။ အခကို ငါေပးမည္” ဟု မိန္႔ေတာ္မူတယ္။ ထို႔ေနာက္ သူငယ္၏ မိခင္သည္ သူ႔ကို ဝမ္းေျမာက္စြာျဖင့္ အိမ္သို႔ တဖန္ေဆာင္ယူသြားခဲ႔တယ္။ သူငယ္ကိုလည္း ထာဝရအရွင္ ဘုရားသခင္၏ အေၾကာင္းမ်ားကို သြန္သင္ေပးခဲ႔တယ္။

သူငယ္အရြယ္ေရာက္ၿပီး မိခင္ထံမွ ခြာႏိုင္ခ်ိန္ ေရာက္ေသာအခါမွာေတာ့ မင္းသမီးဟာ သူငယ္ကို နန္းေတာ္တြင္းရိွ သူမရဲ႕ အိမ္ေတာ္ကို ေခၚယူထားေလေတာ့တယ္။ သူငယ္ကိုလည္း ေမာေရွ ဟု အမည္ေပးခဲ႔တယ္။
ထြက္ေျမာက္ရာက်မ္း ၁၊ ၂း၁-၁၀

“ေမာေရွသည္ အသက္အရြယ္ႀကီးေသာအခါ အျပစ္ရိွေသာ ကာမဂုဏ္ကို ခဏ ခံစားျခင္းထက္ ဘုရားသခင္၏ လူတို႔ႏွင့္အတူ ညႇဥ္းဆဲခံရျခင္းကိုသာ သာ၍ အိုရိွသျဖင့္ ၎ အီဂ်စ္ျပည္၏ စည္းစိမ္ထက္ ခရစ္ေတာ္ေၾကာင့္ ကဲ႔ရဲ႕ျခင္းဒုကၡသည္ သာ၍ ျမတ္ေသာစည္းစိမ္ျဖစ္သည္ကို စိတ္ထင္သျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ယံုၾကည္ျခင္းစိတ္ ရိွ၍ ဖာေရာဘုရင္ သမီး၏ သားဟူ၍ ေခၚေဝၚျခင္း အခြင့္ကို ပယ္၏။” - ေဟျဗဲ ၁၁း၂၄-၂၅

သမၼာက်မ္းစာမွ လက္ေရြးစင္ ပံုဝတၳဳ (၁၃)

ေယာသပ္၏အစ္ကိုမ်ား အီဂ်စ္ျပည္သို႔ ေရာက္ရိွလာျခင္း
(သူ၏ အိပ္မက္မ်ား အမွန္တကယ္ျဖစ္လာၿပီ။)

အီဂ်စ္ျပည္မွာ ဒုတိယမင္းအျဖစ္ကို ရရိွၿပီးေနာက္ ေယာသပ္ဟာ သူလုပ္ေဆာင္စရာရိွတဲ႔ အလုပ္ေတြကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္နဲ႔ သစၥာရိွစြာ လုပ္ေဆာင္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ အစာေရစာႂကြယ္ဝေပါမ်ားတဲ႔ ခုနစ္ႏွစ္ဟာ လ်င္ျမန္စြာနဲ႔ ကုန္လြန္သြားခဲ႔ၿပီး၊ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးရာ ႏွစ္မ်ားစတင္ေရာက္ရိွလာခဲ႔ပါတယ္။ ေယာသပ္ရဲ႕ မိသားစုေနထိုင္ရာ ခါနာန္ျပည္မွာေတာင္ အစာေရစာ ရွားပါးလာၿပီျဖစ္တယ္။ ထိုအခါ ဖခင္ ယာကုပ္သည္ အီဂ်စ္ျပည္၌ စပါးရိွေၾကာင္း ၾကားရ၍ ေယာသပ္၏ အစ္ကို ဆယ္ေယာက္တို႔အား စပါးဝယ္ရန္ ေစလႊတ္ခဲ႔တယ္။

အစ္ကိုတို႔ဟာ အီဂ်စ္ျပည္ကို ေရာက္ရိွၿပီး စပါးဝယ္ရန္ ေယာသပ္ထံသို႔ ေရာက္ရိွလာၾက၍ ေယာသပ္ကို မမွတ္မိၾကေသာ္လည္း ေယာသပ္က သူတို႔ကို မွတ္မိခဲ႔တယ္။ အစ္ကိုေတြဟာ သူ႔ေရွ႕မွာ ဒူးၫႊတ္ၿပီး ေခါင္းကို ေျမႀကီးႏွင့္ထိကာ ပ်တ္ဝပ္အ႐ိုအေသေပးေနၾကတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေယာသပ္ဟာ သူ႔အိပ္မက္ကို ျပန္သတိရေနမယ္ဆိုတာ သံသယရိွစရာမလိုပါဘူး။ ေယာသပ္ဟာ သူ႔အစ္ကိုေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အရင္လို ဆိုးညစ္တဲ႔ အက်င့္ဆိုးေတြ ရိွေနေသးလားဆိုတာ စမ္းသပ္ဖို႔အတြက္ သူတို႔ကို ခပ္တန္းတန္း ဆက္ဆံဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ သူလွ်ဳိလာလုပ္တယ္ဆိုတဲ႔အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ သူတို႔ကို ေထာင္ထဲမွာ သံုးရက္ ဆြဲထည့္ထားလိုက္တယ္။ သည့္ေနာက္မွာေတာ့ ရိွေမာင္ ကို ခ်န္ထားၿပီး က်န္တဲ႔ အစ္ကိုေတြအားလံုးကို လႊတ္လိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ေခါက္မွာ သူတို႔ ညီအငယ္ဆံုး ဗယၤာမိန္မပါရင္ ထပ္မလာခဲ႔နဲ႔လို႔လည္း ေယာသပ္က သူတို႔ကို သတိေပးလိုက္တယ္။

မၾကာခင္မွာပဲ ဂ်ဳံစပါးေတြ ကုန္သြားျပန္တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေယာသပ္ရဲ႕ အစ္ကိုေတြမာ ေရြးခ်ယ္စရာ မရိွေတာ့ဘူး။ ဗယၤာမိန္ကို ေခၚၿပီး အီဂ်စ္ျပည္ကို ထပ္မံ ခရီးျပဳၾကျပန္တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ညီအစ္ကိုေတြ အားလံုး ေယာသပ္ေရွ႕မာ ဦးၫႊတ္ျပပ္ဝပ္ၾကရတယ္။

ေယာသပ္က သူတို႔ကို ညစာနဲ႔ တည္ခင္းဧည့္ခံတယ္။ သူတို႔အတြက္ စားပြဲမွာ ႀကီးစဥ္ငယ္လိုက္ ေနရာခ်ထားေပးတယ္။ သူတို႔ဟာ အလြန္ပဲ အံ႔ၾသကုန္ၾကတယ္။ တိုင္းတပါးသားဘုရင္ဟာ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး သူတို႔ အသက္ႀကီးစဥ္ငယ္လိုက္ကို သိသလဲဆိုတာ စဥ္းစားလို႔ မရၾကဘူး။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေယာသပ္ဟာ ရင္ထဲမွာ အလြန္ဝမ္းနည္းလာတဲ႔အတြက္ မ်က္ရည္ကို မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ သူ႔ရဲ႕အခန္းထဲကို ျပန္ၿပီး တိတ္တဆိတ္ မ်က္ရည္ေတြ က်ရွာတယ္။

ေယာသပ္ဟာ သူ႔အစ္ကိုေတြ ႐ိုးသားမႈ ရိွမရိွ ဒီတစ္ႀကိမ္ ထပ္မံစစ္ေဆးၿပီးတဲ႔အခါမွာေတာ့ သူတို႔မွာ ဆုိးညစ္တဲ႔ အက်င့္ဆိုးမ်ား မရိွေတာ့ဘူးဆိုတာ သိလိုက္ရၿပီ။ သူ႔ရဲ႕ အေစခံေတြနဲ႔ ကိုယ္ရံေတာ္ေတြကို အခန္းထဲက ထြက္သြားဖို႔ အမိန္႔ေပးလိုက္တယ္။ သည့္ေနာက္မွာေတာ့ ေယာသပ္ဟာ က်ယ္ေသာအသံနဲ႔ “ကၽြႏ္ုပ္သည္ အီဂ်စ္ျပည္သို႔ ေရာင္းလိုက္ေသာ သင္တို႔ညီ ျဖစ္ပါ၏” ဟု ေျပာၿပီး ငိုေႂကြးေတာ့တယ္။ ထို႔ေနာက္ သူ၏ ညီအစ္ကိုမ်ားအား မ်က္ရည္လည္ရြဲ နမ္း၍ ႏႈတ္ဆက္ေလရွာတယ္။

ေယာသပ္ဟာ အစားအေသာက္မ်ား၊ လွည္းမ်ားကို ေပး၍ အစ္ကိုတို႔အား အိမ္ျပန္ေစတယ္။ သူတို႔ကိုလည္း ဖခင္ ယာကုပ္ႏွင့္တကြ တစ္မိသားစုလံုး အီဂ်စ္ျပည္သို႔ ျပန္ေခၚလာမည္အေၾကာင္း မွာခဲ႔တယ္။
ကမၻာဦးက်မ္း ၄၁-၄၆

“ငါ႔ပညတ္ဟူမူကား၊ ငါသည္ သင္တို႔ကို ခ်စ္သည့္နည္းတူ၊ သင္တို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ၾကေလာ့။” - ေယာ ၁၅း၁၂

သမၼာက်မ္းစာမွ လက္ေရြးစင္ ပံုဝတၳဳ (၁၂)

ဖာေရာဘုရင္၏အိပ္မက္ကို အနက္ျပန္သူေယာသပ္
(အက်ဥ္းေထာင္မွ ေရႊနန္းေတာ္သို႔)

ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ကုန္လြန္ၿပီးသည့္ေနာက္ မွာေတာ့ ေယာသပ္ဟာ အီဂ်စ္ျပည္သို႔ ေရာက္ရိွလာခဲ႔တယ္။ က်ယ္ေျပာ လွတဲ႔ ႏိုင္းျမစ္ႀကီးႏွင့္တကြ လူသူ ထူထပ္ မ်ားျပားလွေသာ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားက သူ႔ကို မွင္သက္ အံ႔အားသင့္ေစခဲ႔တယ္။

ကုန္သည္ေတြဟာ ေယာသပ္ကို အီဂ်စ္ႏိုင္ငံဘုရင္မင္းျမတ္ရဲ႕ ကိုယ္ရံေတာ္တပ္မွဴးေပါတိဖာထံမွာ ေရာင္းစားျပန္တယ္။ ေယာသပ္ ဟာ ေခ်ာေမာေသာလုလင္ပ်ဳိ တစ္ဦးျဖစ္သည့္အျပင္ စိတ္သေဘာထား ေကာင္းမြန္ေျဖာင့္မတ္၍ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရသူလည္း ျဖစ္တယ္။ မၾကာမီမွာပဲ သူ႔သခင္ေပါတိဖာဟာ ေယာသပ္ကို အိမ္အုပ္အရာမွာ ခန္႔ထားၿပီး တစ္အိမ္လံုးကို စီမံခန္႔ခြဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေစတယ္။

ေပါတိဖာရဲ႕ ဇနီးဟာ အစပထမမွာေတာ့ ေယာသပ္အေပၚမွာ အလြတ္ပဲခင္မင္ခဲ႔တယ္။ သို႔ေသာ္ သူမ စိတ္ေက်နပ္ေစမယ္႔ အရာတစ္ခုကို ျပဳဖို႔ ေယာသပ္ ျငင္းဆန္တဲ႔အခါမွာေတာ့ သူမဟာ ေယာသပ္ကို ရန္သူလို သေဘာထားလာခဲ႔တယ္။ သူမဟာ ေယာသပ္ကို မဟုတ္မမွတ္ စြပ္စြဲေျပာဆိုျခင္းျဖင့္ ဆိုးညစ္ေသာအမႈကို ျပဳခဲ႔တယ္။ ေပါတိဖာကလည္း သူ႔ဇနီးရဲ႕ စကားကို ယံုၿပီး ေယာသပ္ကို အလံုပိတ္ ေထာင္ထဲမွာ သံႀကိဳးနဲ႔ ခ်ည္ေႏွာင္လိုက္တယ္။

ေယာသပ္ဟာ ဘုရားသခင္ေပၚမွာ သစၥာရိွသူျဖစ္တယ္။ သူဟာ သူတပါးကို ကူညီအားေပးၾကင္နာတတ္သူ ျဖစ္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ သစၥာရိွမႈနဲ႔ ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္မႈမ်ားေၾကာင့္ မၾကာခင္မွာပဲ ေထာင္မွဴးရဲ႕ ယံုၾကည္စိတ္ခ်မႈကို ခံရၿပီး ေထာင္သားမ်ားအားလံုးကို အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ တာဝန္လႊဲအပ္ျခင္း ခံရတယ္။

ေယာသပ္ အသက္သံုးဆ္ေရာက္ေသာအခ်ိန္မွာ ဖာေရာဘုရင္ဟာ စိတ္ႏွလံုးပူပန္ဖြယ္ အိပ္မက္တစ္ခုကို ျမင္မက္ခဲ႔တယ္။ သူ႔ရဲ႕ ကၽြန္ရင္းတစ္ေယာက္က ဖာေရာဘုရင္ကို ေယာသပ္ရဲ႕အေၾကာင္း ေျပာျပခဲ႔တယ္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ ဖာရာဘုရင္ဟာ ေယာသပ္ကို အေခၚရွိေတာ္မူၿပီး “သင္သည္ အိပ္မက္ကို နားလည္ေသာ ဉာဏ္ႏွင့္ အနက္ဖတ္ႏိုင္သည္ကို ငါၾကားရၿပီ” ဟု မိန္႔ေတာ္မူခဲ႔တယ္။ ေယာသပ္ကလည္း “ကၽြန္ေတာ္သည္ အလိုအေလ်ာက္မတတ္ႏိုင္ပါ။ ဘုရားသခင္သည္ မဂၤလာအေျဖစကားကို ဖာေရာဘုရင္အား ေပးေတာ္မူပါေစေသာ” ဟု ေလွ်ာက္ခဲ႔တယ္။

ဖာေရာဘုရင္ကလည္း “ငါသည္ ဆူၿဖိဳးေသာ ႏြားခုနစ္ေကာင္ ျမစ္ထဲမွ တက္သည္ကို ျမင္ၿပီး တစ္ဖန္ ပိန္လွီေသာ ႏြားခုနစ္ေကာင္တို႔သည္လည္း ျမစ္ထဲမွ တက္လာ၍ ဆူၿဖိဳးေသာ ႏြားခုနစ္ေကာင္ကို ၿမိဳေလသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔သည္ ပိန္လွီျမဲတိုင္း ပိန္၏။” ဟု မိန္႔ေတာ္မူတယ္။ ေယာသပ္ကလည္း “အီဂ်စ္ျပည္ တစ္ေလွ်ာက္လံုးတြင္ ဝေျပာေသာႏွစ္ ခုနစ္ႏွစ္ရိွလိမ္႔မည္။ ထုိ႔ေနာက္မွ အစာေခါင္းပါးေသာႏွစ္ ခုနစ္ႏွစ္ ေပၚလာ၍၊ အီဂ်စ္ျပည္၌ အလံုးစံုေသာ ဝေျပာျခင္းသည္ တိမ္ျမဳပ္လ်က္၊ အစာေခါင္းပါးျခင္းအားျဖင့္ တစ္ျပည္လံုး ပ်က္ဆီးလိမ္႔မည္။ သို႔ျဖစ္၍ ဖာေရာဘုရင္သည္ ဉာဏ္ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာသူကို ေရြးခ်ယ္၍ အီဂ်စ္ျပည္ကို အုပ္စိုးေစေတာ္မူပါ” ဟု ေလွ်ာက္ေတာ္မူတယ္။

ထိုအခါ ဖာေရာဘုရင္သည္ ေယာသပ္အား ႏိုင္ငံေတာ္တြင္ ဒုတိယအျမတ္ဆံုးေသာ မင္း အရာ၌ ခန္႔ထားေတာ္မူခဲ႔တယ္။ ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္သည္ သူ၏ မိတ္ေဆြ ေယာသပ္အား ေမ႔ေလ်ာ့ျခင္းမရိွေပ။
ကမၻာဦးက်မ္း ၃၈-၄၁

“ထာဝရဘုရားကို ေၾကာက္ရြံ႕၍ လမ္းခရီးေတာ္သို႔ လိုက္သြားသမွ်ေသာသူတို႔သည္ မဂၤလာရိွၾက၏။” - ဆာလံ ၁၂၈း၁

သမၼာက်မ္းစာမွ လက္ေရြးစင္ ပံုဝတၳဳ (၁၁)

ထူးဆန္းေသာအိပ္မက္႐ူပါ႐ံု
(ေယာသပ္ေရာင္းစားခံရျခင္း)

ခါနာန္ျပည္သို႔ ယာကုပ္ျပန္ေရာက္ၿပီးေနာက္ အငယ္ဆံုးသားဗယၤာမိန္ကို ေမြးခဲ႔တယ္။ အခုေတာ့ ယာကုပ္ဟာ သား ဆယ္႔ႏွစ္ေယာက္ ဖခင္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ယာကုပ္ရဲ႕ သားသမီးေတြထဲမွာေတာ့ ေယာသပ္ဟာ သူ႔အသည္းပဲ ျဖစ္တယ္။ ေယာသပ္ဟာ ရာေခလနဲ႔ ရေသာသားျဖစ္သည့္အျပင္ အသက္ႀကီးမွရေသာ သားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တျခားသားသမီးမ်ားထက္ ေယာသပ္ကို ပိုခ်စ္တယ္။ ေယာသပ္ကလည္း လိမၼာေရးျခားရိွၿပီး ေျဖာင့္မတ္ေအးေဆး တည္ၿငိမ္သူလည္းျဖစ္လို႔ ဖခင္ရဲ႕ အထူးအေရးေပးျခင္းကို ခံရတဲ႔သားအျဖစ္ ေယာသပ္ကို အေရာင္အေသြးစံု ဝတ္လံုတစ္ထည္ ခ်ဳပ္ေပးခဲ႔တယ္။ ဒါဟာ သူ႔အစ္ကိုေတြကို အလြန္ပဲ မနာလို ျဖစ္ေစခဲ႔တယ္။

တစ္ေန႔ေတာ့ ေယာသပ္က “ကၽြႏ္ုပ္ျမင္ေသာအိပ္မက္ကို နားေထာင္ၾကပါ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ လယ္၌ ေကာက္လိႈင္းကို စုစည္းေနၾကစဥ္ ကၽြႏ္ုပ္ေကာက္လိႈင္းသည္ ထ၍ မတ္တပ္ေနၿပီး သင္တို႔၏ ေကာက္လိႈင္းတို႔သည္ ဝိုင္း၍ ကၽြႏ္ုပ္ေကာက္လိႈင္းကို ရိွခိုးၾကသည္” ဟု ေျပာခဲ႔တယ္။ အစ္ကိုတို႔ကလည္း “သင္သည္ ငါတို႔၌ မင္းျပဳရလိမ္႔မည္ေလာ၊ ငါတို႔ကို အစိုးရမည္ေလာ” ဟု ေယာသပ္ကို အထင္ေသးစြာ ျပန္ေျပာခဲ႔တယ္။

ေနာက္ရက္အနည္းငယ္အၾကာမွာလည္း “အျခားေသာ အိပ္မက္ကို မက္ျပန္ပါၿပီ။ ေန၊ လႏွင့္ တကြ ၾကယ္တစ္ဆယ္႔တစ္လံုးတို႔သည္ ကၽြႏ္ုပ္ကို ရိွခိုးၾက၏” ဟု ေျပာၾကားတဲ႔အခါမွာေတာ့ ေယာသပ္ရဲ႕ အစ္ကိုမ်ားဟာ သူ႔ကို အမႈန္႔ႀကိတ္ပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ မုန္းတီးေနၾကၿပီ။ စကားေကာင္းေကာင္းေတာင္ မေျပာခ်င္ေတာ့တဲ႔အထိ ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဖခင္ႀကီး ယာကုပ္ကေတာ့ ေယာသပ္ေျပာေသာစကားမ်ားကို စိတ္ထဲမွာ ေတးမွတ္ထားလိုက္တယ္။

တစ္ေန႔ ေယာသပ္ရဲ႕ အစ္ကိုေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ သိုးဆိတ္ေတြကို အိမ္နဲ႔ေဝးရာမွာ ထိန္းေက်ာင္းေနၾကစဥ္ ဖခင္ႀကီးဟာ ေယာသပ္ကို ေခၚၿပီး အစ္ကိုမ်ားေနထိုင္ေကာင္းမေကာင္း၊ အဆင္ေျပမေျပကို သြားေရာက္ ၾကည့္႐ႈဖို႔ ေစလႊတ္လိုက္တယ္။ ေယာသပ္ရဲ႕ အစ္ကိုေတြဟာ သူလာတာလည္း ျမင္ေရာ “ေဟာ ဟိုမွာ လာေနတာ အိပ္မက္ဆရာႀကီးမဟုတ္လား၊ သူ႔ကို ဝိုင္းသတ္ၾကစို႔” ဟု အခ်င္းခ်င္း တုိင္ပင္ၾကတယ္။ အစ္ကိုႀကီး ႐ုဗင္သည္ ေယာသပ္အား သနား၍ အနီးရိွ တြင္းတစ္ခုခုထဲ၌သာ ပစ္ခ်ထားဖို႔ တျခားညီအစ္ကိုေတြကို ေသြးေဆာင္လိုက္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ အၾကံက ေနာက္မွ ေယာသပ္ကို တြင္းထဲက ျပန္ဆယ္ၿပီး ဖခင္ႀကီးဆီကိ ျပန္ပို႔ေပးရန္ျဖစ္တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ညေနေစာင္း ညစာစားေနစဥ္မွာ မိဒ်န္အမ်ဳိးသား ကုန္သည္တစ္စု လမ္းမႀကီးအတိုင္း လာတာကို ျမင္တာနဲ႔ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း တုိင္ပင္ၾကၿပီး၊ ေယာသပ္ကို ေငြ အက်ပ္ ႏွစ္ဆယ္နဲ႔ ေရာင္းစားပစ္လိုက္ၾကတယ္။ ကုန္သည္ေတြက ေယာသပ္ကို အီဂ်စ္ျပည္သို႔ ေခၚေဆာင္သြားတယ္။ ေယာသပ္ေလးဟာ အလြန္ပဲ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲခဲ႔ရတယ္။

ေယာသပ္ရဲ႕ အစ္ကိုေတြက ဆိတ္တစ္ေကာင္ကို သတ္ၿပီး ဆိတ္ေသြးထဲမွာ ေယာသပ္ရဲ႕ ဝတ္လံုကို ႏွစ္လိုက္တယ္။ ေသြးအလိမ္းလိမ္းေပက်ံေနတဲ႔ ဝတ္လံုကို ယာကုပ္ျမင္တဲ႔အခါ သားရဲတစ္ေကာင္ ေယာသပ္ကို ကိုက္သတ္သြားၿပီလို႔ ထင္ရွာတယ္။ ဖခင္ယာကုပ္ဟာ သားေယာသပ္အတြက္ မ်ားစြာ ပူေဆြးေသာက ေရာက္ခဲ႔ရတယ္။
ကမၻာဦးက်မ္း ၃၇

“အေၾကာင္းမူကား၊ ဂုဏ္ၿပိဳင္ျခင္း၊ ရန္ေတြ႔ျခင္းရိွလွ်င္၊ မၿငိမ္မဝပ္၊ ႐ုန္းရင္းခတ္ျခင္း ဆိုးညစ္စြာျပဳမူျခင္း အမ်ဳိးမ်ဳိး ရိွတတ္၏။” - ယာ ၃း၁၆

သမၼာက်မ္းစာမွ လက္ေရြးစင္ ပံုဝတၳဳ (၁၀)

ေကာင္းကင္တမန္ႏွင့္နပန္းလံုးခဲ႔သူယာကုပ္
(အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာအဖိုးအခေပး၍ ရခဲ႔ေသာသင္ခန္းစာ)

ယာကုပ္ဟာ ခါရန္ၿမိဳ႕မွာေနထိုင္စဥ္ လာဗန္ရဲ႕ သမီးရာေခလကို သူရဲ႕ဇနီးျဖစ္ေစလိုေသာဆႏၵ ႀကီးမားလာခဲ႔တယ္။ ဒါနဲ႔သူက လာဗန္ကို “ရာေခလႏွင့္ ေပးစားမည္ဆိုပါက ခုနစ္ႏွစ္ အေစခံပါမည္” ဟုဆိုတယ္။ လာဗန္ကလည္း သေဘာတူလိုက္တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ မဂၤလာေဆာင္မည့္ေန႔သို႔ ေရာက္လာေသာအခါ သတို႔သမီးကို ယာကုပ္ရိွရာသို႔ ေဆာင္ယူလာခဲ႔တယ္။ အဲဒီေဒသရဲ႕ ထံုးစံရိွတဲ႔အတိုင္း သတို႔သမီးရဲ႕ မ်က္ႏွာကို မေပၚလြင္ေအာင္ ပဝါအထူႀကီး အုပ္ထားရေလ႔ရိွတယ္။ လက္ထပ္ၿပီးလို႔ ပဝါကို ဖြင့္ၾကည့္တဲ႔အခါမွာ သတို႔သမီးဟာ သူခ်စ္တဲ႔ ရာေခလမဟုတ္ဘဲ သူလံုးဝ မႏွစ္သက္တဲ႔ ရာေခလရဲ႕ အစ္မျဖစ္သူ ေလအာ ျဖစ္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။

လွည့္စားခံလိုက္ရတဲ႔အတြက္ ယာကုပ္ဟာ အလြန္ပဲ စိတ္ပ်က္ဝမ္းနည္းသြားခဲ႔တယ္။ သူ ကိုယ္တိုင္လည္း ဖခင္ႀကီးျဖစ္သူ ဣဇက္ကို သည္လိုပံုစံမ်ဳိးနဲ႔ လွည့္စားလိမ္ညာခဲ႔ဖူးတယ္။ လာဗန္က “ငါတို႔ ျပည္၌ သမီးအႀကီးကို မေပးစားမီ၊ အငယ္ကို မေပးစားရ၊ ေနာက္တဖန္ ခုနစ္ႏွစ္ အေစခံသည့္အတြက္ ရာေခလကိုလည္း သင့္အတြက္ ေပးစားဦးမည္” ဟု ဆိုတယ္။ ယာကုပ္က သေဘာတူလိုက္ၿပီး ထပ္မံ၍ အေစခံရာ ႏွစ္ေစ႔ေသာအခါ၌ ရာေခလအား ဇနီးမယားအျဖစ္ ရရိွေလတယ္။

ယာကုပ္ဟာ သူ႔ရဲ႕ ဦးေလးျဖစ္သူ လာဗန္ထံမွာ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ အေစခံၿပီးတဲ႔အခါမွာေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ပစၥည္းဥစၥာႏွင့္ တကြ မိသားစုမ်ားကို စုစည္းၿပီး ခါရန္ၿမိဳ႕ကေန ျပန္လည္ ထြက္ခြာဖို႔ ျပင္ဆင္ေတာ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ မူရင္း ေနရပ္ျဖစ္တဲ႔ ခါနန္ျပည္ကို ျပန္လာရာလမ္းမွာ သူ႔အတြက္ အလြန္ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္စရာသတင္းကို ၾကားေနရတယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ သူ႔အစ္ကို ဧေသာဟာ လူေလးရာကို ဦးေဆာင္ၿပီး သူ႔ဆီကို လာေနတယ္ဆိုတဲ႔ သတင္းပဲျဖစ္တယ္။ ဧေသာဟာ သူ႔ကို သတ္ပစ္မယ္ဟု ႀကိမ္းဝါးခဲ႔ဖူးေၾကာင္း ယာကုပ္ မွတ္မိေနတယ္။

အဲဒီညမွာပဲ ယာကုပ္ဟာ သူ႔ရဲ႕မိသားစုကို ေခ်ာင္းတစ္ဖက္ကို ကူးေစၿပီး၊ သူကေတာ့ ဆုေတာင္းဖို႔အတြက္ ေနရစ္ခဲ႔တယ္။ သူတစ္ေယာက္တည္း ရိွေနစဥ္မွာ လူတစ္ေယာက္က သူ႔ကို ခ်ည္ေႏွာင္ထားတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ ဒါနဲ႔ ယာကုပ္ဟာ အဲဒီလူစိမ္းကို မနက္ေရာက္သည္အထိ ျပန္လွန္ နပန္းလံုးခဲ႔တယ္။ ထိုသူစိမ္းဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေကာင္းကင္တမန္ေတာ္ျဖစ္ေနတယ္။ ထိုသူဟာ ယာကုပ္ကို ေကာင္းခ်ီးေပးၿပီး၊ သူ႔ရဲ႕ နာမည္ကိုလည္း ဣသေရလဟု ေျပာင္းလဲေပးလိုက္တယ္။

ဣသေရလနဲ႔ ဧေသာ ဆံုေတြ႔တဲ႔အခါမွာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုးဟာ စိတ္ဝမ္းမကြဲဘဲ ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ခဲ႔ၾကတယ္။
ကမၻာဦးက်မ္း ၂၉း၁၅-၃၅၊ ၃၀၊ ၃၁၊ ၃၂၊ ၃၃း၁-၁၆

“ထာဝရဘုရားသည္ ေျဖာင့္မတ္ေသာသူတို႔ကို ၾကည့္႐ႈေတာ္မူ၏။ သူတို႔ ေအာ္ဟစ္သံကိုလည္း နားေထာင္ေတာ္မူ၏။” - ဆာလံ ၃၄း၁၅

သမၼာက်မ္းစာမွ လက္ေရြးစင္ ပံုဝတၳဳ (၉)

ယာကုပ္အိမ္မွထြက္ေျပးရၿပီ
(ဘုရားသခင္သည္ အိပ္မက္အားျဖင့္ ယာကုပ္ကိုသက္သာေစသည္။)

သူ၏ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား ဆံုး႐ံႈးသြားေၾကာင္းသိသြားေသာ ဧေသာဟာ အလြန္ပဲ ေဒါသ ထြက္ခဲ႔တယ္။ “ငါ႔အဘေၾကာင့္ ညည္းတြားရေသာ ေန႔ရက္ကာလအခ်ိန္နီးၿပီ။ ထိုအခါ ငါ႔ညီယာကုပ္ကို ငါသတ္မည္။” ဟု အၾကံႏွင့္ ေျပာခဲ႔တယ္။

ထိုအေၾကာင္းကို ေရဗကၠၾကားေသာအခါ သားငယ္ ယာကုပ္ကို ေခၚ၍ သင္၏ အစ္ကို ဧေသာသည္ သင့္ကို သတ္သျဖင့္ သင့္အမႈ၌ စိတ္ကို ေျပလိမ္႔မည္။ သင္၏ အစ္ကို စိတ္ေျပသည္တိုင္ေအာင္ သူ႔ထံမွ ခဏေရွာင္၍ ေနပါေလာ့” ဟု သတိေပးခဲ႔တယ္။

ဒါနဲ႔ ယာကုပ္ဟာ အိမ္မွထြက္ခြာ၍ ခါရန္ျပည္ကို တစ္ေယာက္တည္း ခရီးထြက္ခဲ႔တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ညေန ေနဝင္ခ်ိန္မွာ ညအိပ္ရပ္နားဖို႔အတြက္ ျပင္ဆင္ၿပီး ေက်ာက္တံုးမ်ားကိုယူကာ ေခါင္းအံုးၿပီး အိပ္စက္အနားယူလိုက္တယ္။ အဲ႔ဒီညမွာ ထူးဆန္းတဲ႔ အိပ္မက္တစ္ခုကို မက္ျမင္ခဲ႔တယ္။ ေကာင္းကင္ကေန ေလွကားႀကီး တစ္ခု က်လာတာ ျမင္ရတယ္။ ေကာင္းကင္တမန္မ်ားကလည္း ေလွကားတစ္ေလွ်ာက္မွာ တက္လိုက္ဆင္းလိုက္ လုပ္ေနၾကတယ္။ ေလွကားရဲ႕ ထိပ္ဆံုးမွာေတာ့ ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္ မားမားႀကီး ရပ္ေနတာ ျမင္ေတြ႔ရတယ္။ ဘုရားသခင္က ယာကုပ္အား “သင္အိပ္ေသာေျမကို သင္ႏွင့္ သင္၏အမ်ဳိးအႏြယ္အား ငါေပးမည္။ သင္သြားေလရာရာ၌ ငါေစာင့္မမည္။ ဤျပည္သို႔ တဖန္ေဆာင္ခဲ႔ဦးမည္” ဟု ကတိထားေတာ္မူခဲ႔တယ္။

မနက္လင္းတဲ႔အခါမွာေတာ့ ယာကုပ္လည္း အိပ္ရာက ႏိုးလာၿပီး” အကယ္စင္စစ္ ထာဝရဘုရားသည္ ဤအရပ္၌ ရိွေတာ္မူ၏။ ရိွေတာ္မူေၾကာင္းကို ငါမသိ။ ဤအရပ္ကား တျခားမဟုတ္။ ဘုရားသခင္၏ ဘံုဗိမာန္၊ ေကာင္းကင္တံခါးဝ ျဖစ္သည္တကား။” ဟု ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းသို႔ ေရာက္၍ ဆိုခဲ႔တယ္။ ထို႔ေနာက္ ေခါင္းအံုးအဖစ္ အသံုးျပဳခဲ႔ေသာ ေက်ာက္တံုးကို စိုက္ထူကာ ဆီေလာင္းၿပီး ဘုရားသခင္အား ေက်းဇူးေတာ္ ခ်ီးမြမ္းျခင္း ျပဳခဲ႔တယ္။

ဆက္လက္၍ ခရီးထြက္ခြာခဲ႔ရာ ခါရန္ၿမိဳ႕အနီးရိွ ေရတြင္းတစ္ခုအနားသို႔ ေရာက္လာခဲ႔တယ္။ ေရတြင္းနားမွာ နားေနစဥ္မွာပဲ သူ႔ရဲ႕ ဝမ္းကြဲႏွမေတာ္သူ ရာေခလႏွင့္ ျပန္လည္ ေတြ႔ဆံုခဲ႔ရတယ္။

ယာကုပ္ဟာ ရာေခလကို ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း တခဏတည္းမွာပဲ သူမကို ခ်စ္ခင္ စြဲလန္းသြားခဲ႔တယ္။ သူမကို ဇနီးမယားအျဖစ္ ပိုင္ဆိုင္လိုေသာစိတ္သည္လည္း အလြန္ပင္ ျပင္းျပလာခဲ႔တယ္။
ကမၻာဦးက်မ္း၊ ၂၇း၃၀-၄၆၊ ၂၈၊ ၂၉း၁-၁၄

“ထာဝရဘုရားကို ေၾကာက္ရြံ႕တတ္ေသာသူတို႔ ပတ္လည္၌ ေကာင္းကင္တမန္ေတာ္တို႔သည္ တပ္ခ်၍ ကယ္လႊတ္တတ္ၾက၏။” - ဆာလံက်မ္း ၃၄း၇

သမၼာက်မ္းစာမွ လက္ေရြးစင္ ပံုဝတၳဳ (၈)

ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား တေပြ႔တပိုက္ရယူသြားသူယာကုပ္
(ေမြးရာပါအခြင့္ထူးကိုေရာင္းစားခဲ႔သူ ဧေသာ)

အာျဗဟံ ေသေသာေနာက္ ဘုရားသခင္သည္ ဣဇက္အား ေကာင္းခ်ီးမဂၤလမ်ားစြာ ခ်ေပး သနားေတာ္မူတယ္။ ဣဇက္မယားေရဗကၠာသည္ တစ္ဆယ္႔ကိုးႏွစ္ အတြင္း သားဖြားႏိုင္ျခင္းမရိွေပ။ ထိုအခါဣဇက္သည္ ထာဝရ ဘုရားသခင္အား ဆုေတာင္းေသာအခါ ဘုရားသခင္သည္ နားေညာင္းေတာ္မူခဲ႔တယ္။

ဣဇက္ႏွင့္ ေရဗကၠတို႔မွာ ဧေသာနဲ႔ ယာကုပ္ဟူေသာ အမႊာ သားေယာက်္ားေလး ႏွစ္ေယာက္ ထြန္းကားခဲ႔တယ္။ အစ္ကိုႀကီးျဖစ္သူဧေသာဟာ မုဆိုး တစ္ဦးျဖစ္လာၿပီး၊ ေတာင့္တင္းသန္မာကာ အေမႊးအမွ်င္ထူေသာသူ ျဖစ္သည္။ ညီျဖစ္သူယာကုပ္ကေတာ့ ေအးေအးလူလူေနေလ႔ရိွၿပီး စိတ္သေဘာထားေကာင္းမြန္သူျဖစ္တယ္။ ဣဇက္သည္ သားႏွစ္ေယာက္တြင္ ယာကုပ္ထက္ ဧေသာကို ပိုခ်စ္ခဲ႔တယ္။ အေၾကာင္းမွာ ဧေသာ ေပးတဲ႔ အမဲသားကို အျမဲစားရတဲ႔အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ မိခင္ျဖစ္သူ ေရဗကၠ ကမူ ယာကုပ္ကို ပိုခ်စ္သူျဖစ္တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ကာလတုန္းက မိသားစုတိုင္းမွာ အသက္အႀကီးဆံုးသားေတြကို သားဦးဟူ၍ ေခၚေလ႔ရိွတယ္။ သားသမီးမ်ားထဲမွာ သူက ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ၿပီး ထူးျခားေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ခံစားရသူ ျဖစ္တယ္။ ဧေသာဟာ ယာကုပ္ထက္ အသက္ႀကီးၿပီး သားဦးလည္း ျဖစ္တာေၾကာင့္ ယာကုပ္ရရိွမယ္႔ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပိုၿပီးရရိွမည့္သူ ျဖစ္တယ္။

တစ္ေန႔မွာေတာ့ ဧေသာဟာ အမဲလိုက္ရာကေန ျပန္ေရာက္လာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူဟာ အလြန္ပဲဆာေလာင္ေမာပန္းေနတယ္။ ဒါနဲ႔ ယာကုပ္ထံကေန စြပ္ျပဳတ္တစ္ခြက္ ေတာင္းေသာက္တယ္။ ထိုအခါ ယာကုပ္က “ယေန႔ပင္ သင္၏သားဦးအရာကို ငါ႔အားေရာင္းပါ” ဟုဆိုလွ်င္ ဧေသာ က “ငါေသလုၿပီ။ သားဦးအရာအားျဖင့္ အဘယ္အက်ဳိးရိွပါလိမ္႔မည္နည္း။” ဟုဆိုေလ၏။ ဒီလိုနဲ႔ ဧေသာဟာ သားဦးအရာကို စြပ္ျပဳတ္တစ္ခြက္နဲ႔ လဲပစ္လိုက္တယ္။

ဣဇက္ဟာ တျဖည္းျဖည္းအသက္အရြယ္ အိုမင္းလာၿပီး မ်က္လံုးေတြကလည္း အလြန္ပဲ ေဝဝါးလာပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာေတာ့ ဧေသာကိုေခၚၿပီး “မေသမီ ငါ႔ဝိညာဥ္သည္ သင့္ကို ေကာင္းခ်ီးေပးမည့္အေၾကာင္း၊ သင္၏ လက္နက္တည္းဟူေသာ ေလးႏွင့္ ျမႇားေတာင့္ကို ေဆာင္ယူလ်က္ ေတာသို႔သြား၍၊ ငါစားစရာဘို႔ အမဲေကာင္ကို ရေအာင္ ရွာၿပီးလွ်င္၊ ငါၿမိန္ရွက္တတ္ေသာ အမဲဟင္းလ်ာကို ငါ႔ထံသို႔ ယူခဲ႔ပါေလာ့” ဟု ေျပာဆိုခဲ႔တယ္။

ေရဗကၠသည္ ထိုစကားကိုၾကားလွ်င္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားအား ယာကုပ္တစ္ေယာက္တည္းကိုသာ ရေစခ်င္ေသာ စိတ္ဆႏၵျဖစ္ေပၚလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယာကုပ္ကို ဧေသာရဲ႕ အဝတ္အစားမ်ားကို ဝတ္ဆင္ေစၿပီး ယာကုပ္ရဲ႕ လက္ေမာင္းနဲ႔ လည္ပင္းမွာလည္း ဆိတ္ေမႊးေတြ ဆင္ယင္ေပးလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူခ်က္ျပဳတ္ထားတဲ႔ အမဲဟင္းလ်ာနဲ႔တကြ ယာကုပ္ကို ဣဇက္ထံဝင္ေစတယ္။ ဣဇက္ကလည္း ဟင္းလ်ာကို စားၿပီးေသာအခါ ယာကုပ္ကို ဧေသာလို႔အထင္ရိွၿပီး ေကာင္းခ်ီးေပးခဲ႔တယ္။

ေရဗကၠ ရဲ႕ အၾကံအစည္ ေအာင္ျမင္သြားခဲ႔တယ္။
ကမၻာဦးက်မ္း၊ ၂၅း၁၀-၃၄၊ ၂၆၊ ၂၇း၁-၂၉

“ဣဇက္သည္လည္း ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ အနာဂတ္အရာတို႔ကို အမွတ္ျပဳ၍ ယာကုပ္ႏွင့္ ဧေသာကို ေကာင္းခ်ီးေပး၏။” - ေဟျဗဲ ၁၁း၂၀